Lesblinda

Var að lesa í morgunn grein í Fréttablaðinu, þar var talað við Guðrúnu Benediktsdóttur sem er Davis-leiðbeinandi. Hún talar um hvað henni finnist það vera æðislegt að geta hjálpað börnum með lesblindu og einnig fullorðnum að takast á við lesblinduna. Einnig talar hún um það hvað henni finnist frábært að fá góðar reynslusögur til baka þar sem Ron Davis aðferðin reynist mjög vel.

Síðar í viðtalinu við hana kemur fram að fullorðnir geti farið lesblindunámskeið hjá Mími og að það sé niðurgreitt af Menntamálaráðuneytinu.

Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á lesblindu og hef verið mikið að velta því fyrir mér varðandi lesblind börn, hvað þau fá lítinn skilning og næstum enga aðstoð í grunnskólum vegna les-skrif- og stærðfræði blindu, og ekki minnkaði áhugi minn á þessum málefnum nú eftir áramótinn þegar yngri sonur minn greinist með lesblindu eftir slæmt höfuðhögg í fyrra þegar keyrt var á hann. 

Í haust setti Þorgerður Katrín nefnd á laggirnar sem átti að leita leiða til að hjálpa börnum með þessi vandamál. Niðurstaða nefndarinnar var FRÆÐASETUR, VEFSÍÐA OG VIRKJUN HEILSUGÆSLUNNAR. Mikið var talað um það á alþingi í haust að reyna að fá auka fjármagn til að senda lesblind börn í grunnskóla í lesblinduleiðréttingu, en það var ekki gert, slík leiðrétting og greining kostar um 250.000 krónur.  Svo les ég í þessari grein í dag að menntamálaráðuneytið er að niðurgreiða slíka kennslu fyrir fullorðna hjá Mími, en það er ekki hægt að gera slíkt hið sama fyrir grunnskóla börn sem eru með skólaskyldu. Eiga börnin sem sagt að bíða þangað til þau verða fullorðin til að fá viðeigandi hjálp við lesblindu?????

Af hverju getur menntamálaráðuneytið niðurgreitt lesblindu kennslu fyrir fullorðna???

Getur menntamálaráðuneytið ekki niðurgreitt lesblindukennslu fyrir börn á skólaskyldu aldri????

Lögin segja það skírt að börn eigi rétt á kennslu við þeirra hæfi og getu, en svo þegar kemur að því að heimta slíka kennslu, þá eru ekki til peningar fyrir það. Er virkilega hægt að segja að börn eigi að fara í skóla og læra, en það sé ekki hægt að kenna þeim á viðeigandi hátt vegna peningaleysis eða réttara sagt vegna nísku stjórnvalda. Væri ekki betra að greiða niður slíka kennslu strax um leið og vandamálið kemur í ljós, frekar en að bíða þar til þau verði fullorðinn, niðurbrotnir einstaklingar með lélegt sjálfsmat??????? 

Virkjun Heilsugæslunnar vegna lesblindu??? Hvað þýðir það????? Hvaða gagn er í því???? Ég er að hugsa um að prófa að panta tíma á okkar heilsugæslu og fara með son minn til okkar heimilislæknis og athuga hvað hann getur gert fyrir hann, þar sem hann er nú greindur með lesblindu. Mig langar að sjá hvað virkjun heilsugæslunnar þýðir fyrir son minn með lesblindu. 

Enn og aftur legg ég til að virðisaukaskattur sem lagður var á bækur á sínum tíma til að byggja Þjóðarbókhlöðuna, sem er full byggð í dag, að sá skattur verður lagður í kennslu barna vegna lesblindu.   

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 20.2.2008 kl. 15:33]

Já, það væri gaman að vita hvers konar virkjun þetta er.   Tek undir þetta með vsk. ég vil ódýrari bækur.

[Ásta Ólafsdóttir (IP-tala skráð) 20.2.2008 kl. 18:38]

Sæl Ingunn (Gísladóttir). Ég kom að tilviljun inn á bloggið þitt í morgun. Það er í fyrstaskipti sem ég les Mogga blogg. En það var eins og ég hafi verið leidd inn til þín. Ég er Davis leiðbeinandi, ráðgjafi og eins og allir aðrir Davis ráðgjafar hér á landi  hef ég hjálpað einstaklingum á ÖLLUM aldri að komast yfir þá hindrun að vera lesblindur(skrifblindur, reikniblindur og fl., hjartansmál okkar).  Lesblinda, er kannski ekki alveg rétta orðið yfir þetta vandsamál, því sumir lesblindir geta verið hraðlæsir en vandamálið er að þeir skilja ekki textann sem lesinn er, þeir ná ekki skilningi nema á orðum sem hafa mynd (t.d. hestur, hús o.s.frv. einst. er myndrænt hugsandi ) en ekki myndlausu orðunum ( aðeins, yfir, o.s.frv. þar ná orðrænt hugsandi einstk. sambandi) og missa því allt samhengi textans. Þessir einstaklingar fá oft þann úrskurð að þeir séu á gráu svæði. Grátt svæði í þessu tilfelli er ekki til.  Að lesa sem flest atkv. virðist enn vera mjög áríðandi takmark í skólum en hvað með skilninginn og stafsetninguna? Einstaklíngur sem búinn er að vera allan sinn námstíma að glíma við þessa hindrun hlýtur að þurfa að fá einhverja skýringu á því. Það er alveg  víst, ekki er það gáfnaskortur sem háir, ef einstaklingurinn á ekki við vanheilsu að stríða. Það eru fleiri en Mímir sem veita styrki t.d. mörg stéttarfélög (námsstyrki) og fleiri félagasamtök. Ég held að foreldrar geti fengið skattaafslátt vegna leiðréttingar hjá viðurkenndum leiðbeinanda (það er framlag frá ríkinu, ef svo er, birt án áb. spyrjist fyrir hjá skattinum). Ég er fyllilega sammála þér, það þarf að koma á móts við þá sem þurfa aðstoð og það fyrr en seinna. Það er ólýsanleg stund þegar lesblindur einstaklingur kemst að því að hann getur eins og hinir. En athuga ber að þetta er ekki kraftaverk þetta er breyting og hún verður að halda áfram þar til fullum árangri er náð. Gleði leiðbeinandans er ekki minnst að sjá hvernig brotinn einstaklingur með lélega sjálfsmynd (ég er einskis nýtur með gullfiska minni sagði einn 10 ára við mig, get lesið en veit ekki neitt. Hann var býsna beinn í baki þegar hann faðmaði mig að leiðréttingu lokinni, en hafði ekki þorað að horfa framan í mig í byrjun). Undur og stómerki hafa foreldrar sagt við mig, hann/hún tók bók og fór að lesa.  Hver einstaklíngur á að fá að njóta sín  (sagt við ýmis tækifæri!). Er kominn tími til þess?  Farið inn á lesbind.is og fáið meiri að vita og þar fæst bókin Náðargáfan lesblinda. Kv. Ásta Ólafsdóttir, leiðbeinadi.

[Guðrún Arna Möller (IP-tala skráð) 20.2.2008 kl. 23:09]

Sæl Ingunn mín.  Nú á ég nokkrar vinkonur sem eiga það sameiginlegt að vera lesblindar.  Það var ekki fyrr en þær voru orðnar stálpaðir táningar sem í ljós kom að þær ættu við þessa hindrun að stríða.  Fram að þeim tíma var þeim beinlínis sagt af kennurum að þær væru vitlausar fyrir að ná ekki einhverju sem kennarinn lagði fram.  Ég er svo sammála þér að það þurfi að styðja við börnin á fyrstu stigum skólagöngunnar, en sem betur fer er farið að greina þetta fyrr en áður.  Það þarf heldur betur að vera með bein í nefinu til að hreinlega geta verið beinn í baki með lesblindu á skólagöngunni.  Þessar stelpur eru allar orðnar fullorðnar í dag, en segja að skólinn hafi verið heilt helvíti fyrir sig á sínum tíma, en þetta jafnframt efldi þær til að sýna það og sanna að þær væru ekki vitlausar!!  Ég dáist að þessum stelpum.  Ég vona að þetta horfi til betri vegar þar sem fólk er orðið betur upplýst um þessi mál.  Bestu kveðjur til þín

[Ólafur fannberg, 20.2.2008 kl. 23:40]

[Ingunn Jóna Gísladóttir, 21.2.2008 kl. 11:27]

Sæl Ásta og takk fyrir allar upplýsingarnar. Við erum búin að lesa bókina Náðargáfan Lesblinda, gerðum það reyndar fyrir einu ári síðan þegar við vorum að reyna að hjálpa tveim bekkjarfélögum sonar okkar með dönsku. Það sem veldur mér svo mikilli reiði varðandi skólana og skylningsleysi og peningaleysi er að þarna eru yfirleitt alltaf einstaklingar sem eru eð mikið hærri greindarvísitölu en við hin, en út af skilningseysi fer þessi náðargáfa þeirra forgörðum og þessir einstaklingar líða vítiskvalir og eru með ferlega skerta sjálfsmynd. Ég tel það vera skylda að kenna lesblindum við þeirra hæfi eins og öllum öðrum nemendum, en alltaf er sömu svörin, tímaleysi og peningaleysi. Hef heyrt mikið og lesið mikið um Davis leiðréttinguna, og hef mikin áhuga á henni, það sem er vandamálið er að það er dýrt og eins og ég segi að þá hef ég ekki heyrt af því að það er hægt að fá styrki fyrir þeirri kennslu, en ég ætla að fara á stúfana og athuga það betur. Þetta ætti að vera kennt í öllum skólum landsins.

Arna mín, þetta er það sem er vandamálið við skólakerfið eins og það er og hefur verið, það er bara þannig að það virkar vel fyrir þá einstaklinga sem eru svo til normal, en allir hinir líða vítiskvalir og eru vægast sagt þunglyndir eftir 10 ár af skilningsleysi og hjakki í þeim. Ég hef staðið í baráttu vegna skilningsleysis gagnvart elsta syninum þar sem hann er með athyglisbrest, og hefur marg oft fengið að heyra það hvað hann er latur og það hefur verið skrifað inn á einkunnarblöðin hans. En ég mun halda áfram að berjast fyrir aðstoð og réttlæti fyrir börn með sérþarfir, sama hvað þær kallast, því oft hafa börnin engann til að berjast fyrir sig. 

[Solla Guðjóns, 21.2.2008 kl. 11:58]

Ég hreynlega er grátandi hérna.Ég bara brotnaði núna.Það sem ég er búin að berjast fyrir dóttir mína og andstaða kennara gagnvart lesblindu.............................

Dótir mín var einmitt greind í skólanum í 2 eða 3.bekk´á þessu GRÁA SVÆÐI ÞEIRRA....................Afleiðingarnar af þessari greiningu og andstaða kennara er barn með ofsakvíða með líkamlegum einkennun sem þarf að taka þunglyndislyf og er búin að gera það nánast alla skólagönguna en hú er í 9.bekk í dag.......skólagangan gengur brösulega........ég fór sjálf með hana í greiningu fyrir nokkrum áru í Lesblindusetrið..........hef farið með hana þangað á námskeið.................og ÉG LÍG ÞVÍ EKKI AÐ ÉG HEF ALDREI SÉÐ EINS FURÐULEGAN SIP Á HENNI OG ÞEGAR HÚN ALLT Í EINU MÆTTI SKILNINGI........

éG FÓR Í SUMAR OG FRAM Á HAUST AF STAÐ MEÐ UMRÆÐU Á BLOGGINU SEM NÁÐI INN Á ÞING......Í KJÖLFARIÐ VAR FARIÐ AÐ RÆÐA ÞESSI MÁL Í FJÖLMIÐLUM OG RÁÐ HERRAR AÐ GEFA YFIRLÝSINGAR .

éG ER NÝBÚIN AÐ SENDA MENNTAMÁLARÁÐHERRA FYRIRSPURN UM HVAÐ ÞAU HYGGIST GERA VARÐANDI SÉRFRÆÐIMEÐFERÐ LESBLINDRA BARNA .

gANGI YKKUR VEL Í BARÁTTUNNI